Libelle interview met Cathelijne

“ Ik begreep er niets van dat
ik instortte, ik had het zo
naar mijn zin op mijn werk!”

Charlotte (36): “Toen ik twee jaar geleden met een burn-out thuis kwam te zitten, begreep ik daar helemaal niets van. Ik had het geweldig naar mijn zin in mijn werk als bedrijfsleidster in een modezaak, dus daar lag het niet aan. Mijn nieuwe huisarts vond me echter wel erg druk voor iemand met een burn-out en vroeg of ik misschien ADHD of ADD had. Door zijn kinderen bleek hij er aardig wat vanaf te weten en tijdens ons gesprek viel bij mij het kwartje. Hij verwees me door naar PsyQ en daar ben ik uitgebreid onderzocht. De diagnose maakte me eerst wel onzeker, want mijn zelfbeeld stond ineens op zijn kop. Het was ook even zoeken naar de juiste medicatie, maar nu ben ik zo opgelucht! En ik weet zeker dat het me heeft geholpen om sneller uit de burn-out te komen.”

ALTIJD ‘AAN’ STAAN
Sandra Kooij: “Vrouwen met ADHD en ADD werken hard om te bereiken wat vrouwen zonder aandachtsproblemen met hetzelfde intelligentieniveau kunnen. Daar word je doodmoe van omdat het nooit ophoudt. ADD en ADHD zijn chronische problemen, dat betekent dat het er áltijd is. Maar als je dat niet weet – wat in veel gevallen zo is – loop je het risico op een burn-out. Dertig tot veertig procent van de mensen met een burn-out of chronische vermoeidheid heeft ADHD of ADD.” Directeur van ADHD Nederland Cathelijne Wildervanck beaamt dit: “Cijfers heb ik niet, maar er zitten veel vrouwen met een burn-out thuis die niet weten dat ze ADHD of ADD hebben.” In haar centrum stelt ze geen diagnoses, maar begeleidt en coacht ze mensen met ADHD en ADD om er op een positieve manier mee om te gaan. “Het gaat vaak om slimme, creatieve vrouwen die het als kind goed deden op school, waardoor hun ouders geen reden hadden zich zorgen te

maken. Daarna kregen ze een leuke, maar drukke baan en zolang ze alleen voor zichzelf hoefden te zorgen, redden ze het. Maar als er een relatie en misschien ook kinderen bij komen, verandert er iets omdat ze altijd ‘aan’ staan om alles voor elkaar te krijgen. Dat zorgt voor steeds meer chaos in hun hoofd en dan gaat het ineens niet meer en krijgen ze vaak de diagnose burnout. Helaas blijft het daar in veel gevallen bij en dat is jammer, want als blijkt dat ADHD of ADD de oorzaak van hun klachten is, kan ook meteen naar een oplossing worden gezocht.” Sandra Kooij: “Vrouwen houden sowieso al veel ballen in de lucht en zorgen voor iedereen om zich heen, maar als je ADHD of ADD hebt, is dat nog zwaarder. Als een man het heeft, zet hij gewoon zijn tunnelvisie aan en delegeert hij naar zijn vrouw of secretaresse. Een vrouw is daar minder goed in. Het is heel moeilijk om met ADHD niet alleen alles voor jezelf te regelen, maar ook voor de rest van het gezin. Verjaardagen, cadeautjes, sportdagen; als je kinderen hebt, zijn er maar wei-

“ MET MEDICATIE
KUNNEN BEPAALDE
SYMPTOMEN
WORDEN
VERMINDERD”

naar de beste behandeling. Laat het onderzoeken, want je kunt geholpen worden. Bij PsyQ delen en verspreiden we onze kennis zodat er in heel Nederland goede behandelingen kunnen worden geboden. Samen met de patiënt leggen we alles vast en bepalen we de volgorde van de behandeling. Mensen staan soms huiverig tegenover medicatie door negatieve verhalen die ze horen, maar dat is niet nodig: wij begeleiden iedereen zorgvuldig. Medicatie zet de rem erop, zodat de symptomen van AD(H)D minder worden, zoals hyperactiviteit, gebrek aan focus, stemmingswisselingen, woede-uitbarstingen en impulsiviteit. Het gaat erom dat je meer regie over je leven krijgt, dat kan je zo enorm helpen. ”Cathelijne Wildervanck: “Als vrouwen die net hebben ontdekt dat ze ADHD of ADD hebben bij ons komen, zijn ze meestal hoopvol en kijken ze ernaar uit om die leuke vrouw die ze gaandeweg zijn kwijtgeraakt weer te ontdekken. In onze workshops en coaching leren we ze hun positieve kanten te zien, maar ook dat ze niet álles hoeven te zijn. We vergelijken onszelf zo met anderen en hebben altijd het idee dat we het beter moeten doen, dat is funest – zeker voor vrouwen met ADHD of ADD, die hiervoor vaak een hoge prijs betalen in de vorm van een burn-out.”

Zo. Toeval bestaat niet, want tijdens het schrijven van dit verhaal voel ik mezelf weer van de rails schieten. Dit keer door de zorgen om mijn snel dementerende moeder en haar verhuizing naar een verzorgingshuis. Gelukkig besef ik nu waarom dat bij mij zo heftig binnenkomt dat ik me nauwelijks nog op mijn werk kan concentreren. In overleg met mijn psychiater slik ik nu sinds een paar weken ADHD-medicatie en het voelt alsof het licht in mijn hoofd is aangegaan. Voor het eerst in 55 jaar.