Zondagsvogel

Jongste is een zondagskind en een pechvogel tegelijk, een zondagsvogel zeg maar. Een zondagskind omdat eigenlijk alles hem makkelijk af gaat. Hij maakt makkelijk vrienden, leert makkelijk, heeft elke sport binnen no time onder de knie, is sociaal plooibaar en ga zo maar door. En oh ja hij is op zondag geboren.

Een pechvogel omdat als enige in het gezin hij dus wél van de trap lazert, over drempels struikelt, zijn hoofd open haalt aan weet ik veel wat. Bij hem heb ik mijn hart geregeld een slag of twee voelen overslaan. Gisteren was hij jarig. Een dag waar hij zo naar uitkeek en die wij ondanks de corona-perikelen tot een geweldige dag wilden maken. En we waren amper op dreef en hij springt van vreugde de lucht in om zo ellendig neer te komen dat zijn enkel een megaklapper maakt, we onze activiteiten afbreken en terug naar huis gaan. Stoer als hij is, proberen we er nog wat van te maken. Maar na twee uurtjes is de pijn toch zo heftig dat we besluiten naar de huisartsenpost te gaan en daarna mag hij door voor foto’s en uiteindelijk dus gips want pootje gebroken. Pas als hij op pad is met zijn vader naar de huisartsenpost komen bij mij de tranen. Wat is het toch k$%^&*t als je je kind niet kunt beschermen. En het is maar iets kleins vergeleken bij het wereldleed maar ik ben echt verdrietig. Het is allemaal al ingewikkeld genoeg. En ik ben zo trots op mijn kinderen hoe ze er het beste van maken, En dan juist op deze dag….

En ik weet waarom het zo belangrijk voor hem is. Onze jongste. Zoals vele jongsten…..altijd het gevoel het ukkie te zijn. Altijd zien dat anderen dingen beter, sneller, handiger kunnen. Hoe veel we het ook zeggen, niet realiseren dat dat echt alleen maar het leeftijdverschil is en niets zegt over hem en over zijn kwaliteiten. En zo pratend merk ik dat het vooral zoo belangrijk voor hem was dat hij deze dag even helemaal centraal staat. Geen concessies hoeven doen, geen rekening houden met soms wat lange tenen van bepaalde gezinsgenoten, nergens hoeven aanpassen gewoon even helemaal in het middelpunt.

Dus hebben we, en dat verzacht het leed nu niet, besloten dat er een inhaalverjaardag komt. Hij vroeg: en ben ik dan de hele dag net zo speciaal als ik vandaag zou zijn? Lieve schat jij mag je hele leven speciaal zijn. Maar ja, die ene dag staat volledig in het teken van jou, wij passen ons aan, we doen, eten, spelen alles dat jij leuk vindt. Omdat je speciaal bent. Net zoals iedereen dat is, maar die dag jij dan even nog wat extra.

 

Tot morgen,

Cathelijne