Over ietsjes en eetjes

Ik kruip nog even tegen mijn man aan, kan zijn rust en warmte nog wel even gebruiken. Ik zeg: ik weet niet meer waar ik over moet schrijven. Ja zegt hij dat is logisch, op een gegeven moment is je inspiratie wel een beetje opgedroogd. En hoe we er op komen weet ik niet maar hij vertelt me een stukje gelezen te hebben waarin een introvert iemand zegt tegen alle extraverten: nu weten jullie ook eens hoe wij ons voelen als we te veel de wereld in moeten. En natuurlijk heb ik dan meteen een ideetje voor een blogje. En een ideetje maakt me blij, en dat heeft er dan ook weer mee te maken

Het verschil tussen I en E is ooit door Jung in kaart gebracht en later verwerkt in de MBTI-test. Waar het op neer komt is, er zijn mensen die hun batterij opladen in hun binnenwereld of met een klein en select gezelschap. Er zijn mensen die hun batterij opladen in de buitenwereld, onder de mensen en met actie. De meeste mensen hebben van beiden wat of zitten iets meer aan de ene kant of iets meer aan de andere kant. Richard en ik zijn dan toevallig weer lekker twee uitersten want ik zit echt 100% op de I-kant en hij 100% op de E-kant.

Ik vind het allemaal wel lekker zo, ik voeg me relatief makkelijk in het nieuwe regime. Hooguit vind ik het wat teveel mensen en prikkels om me heen. Maar met wat yoga en wandelen kom ik daar ook wel weer uit. Als enorme I kwam het dus niet in me op dat een echte E tegen de muren op kan van ellende nu. Zoals een I-tje het in het normale bestaan vaak lastig heeft omdat er teveel prikkels zijn, zo kan een E-tje zich nu voelen maar dan omdat er te weinig prikkels zijn. Geen live contact met collega’s, geen sport met anderen, geen praatje met wie je tegenkomt, geen reuring of beperkte reuring met alleen je huisgenoten.

Mijn lieve vriendin en collega Renée was gisteren helemaal blij met diverse zoom-sessies: ‘ja zo fijn om iedereen weer in de ogen te kunnen kijken! Ik mis het training geven, ik mis de mensen, ik mis van alles.” En als I ging er weer een wereld voor me open. Jeetje je kunt die dingen missen! Ik mis helemaal niets! Ik hoef zelfs geen oogjes te zien, alleen maar luisteren dus telefoon is al helemaal genoeg voor mij.

Richard zegt: laat mij maar boodschappen doen, ik wil graag even de wereld in. En gisteren met Charlotte eindje touren en ijsje halen, heerlijk! Als echte I denk ik: jeetje, ik wist niet dat boodschappen doen in deze tijden fijn kan zijn, wat actie en er even uit. Ik zie ook bij onze kinderen dat het zelfs wat anders ligt dan ik dacht. Martijn blijkt geweldig te gedijen, lekker studeren op zijn eigen tempo en met zijn kleine hechte vriendengroep contact houden en met nog kleiner groepje (namelijk 2) hardlopen.

Florian heeft eigenlijk ook veel minder buitenwereld nodig dan ik dacht. Trekt meer naar ons toe, knuffelt meer en kabbelt lekker door de dag.

Charlotte daarentegen had een mega grote wereld van school, manege, toneel, verzorgpony, tennis en ga zo maar door. Mist het e-gedeelte van het bestaan en komt een heeel stuk leuker thuis als ze zoals gisteren een uurtje met papa op pad is geweest. Je weet wel: eindje touren en ijsje halen.

Kids krijgen bij ons een exclusief papa-uurtje om de dag. En de een kiest dan voor met zijn tweeën gewoon thuis wat sportiefs doen. De ander wil de wereld in. Gaaf om te zien hoe ook daarin we met elkaar ontdekken hoe het wel en niet werkt. En ik ben ook nu weer zo dankbaar voor die prachtige goocheldoos die NLP heet, waardoor ik sneller snap wat er loos is, wie wat nodig heeft en waarom. En ook wie van ons tweeën dat wel en niet kan geven en waarom. Ik neem de i-stukjes voor mijn rekening, knuffelen, met zijn tweeën in bed kletsen, een massage geven of een lekkere lunch maken. En Richard, die doet het e-stuk. Superteam!

 

Tot morgen!

Cathelijne