Hoe dan?

Creatief worden we wel toch! Want hoe laat je je kinderen uit in deze gekke tijden? Toegegeven de eerste dagen vonden onze jongste twee die inmiddels tiener zijn het wel lollig hoor. Lekker wandeling met oxboard maken en even klooien bij de speeltuin. Even naar de supermarkt maar dat doen we nu ook niet meer samen. Een thuisrestaurant maken met goeie afhaal om het ‘uit eten gevoel’ te simuleren. Maar op een zeker moment wordt het toch ook gewoon SAAI. Dat ik ’s avonds met mijn meisje lig te kletsen en we eigenlijk gewoon soort van uitgeluld zijn. Oeps…..

En we hadden een deal met ze gemaakt dat ze om de beurt een uurtje quality time met papa mogen. Ik weet niet waarom maar aandacht van papa is waardevoller dan van mama. Ik vind het best hoor. Maar ook daar: maar wat dan? Hoe dan? Want die exclusieve tijd is helemaal niet leuk als de rest er ondertussen bij is. Alles wat normaal een alleen-momentje is, wordt dan een samen momentje en minder exclusief.

Van de week deden we het zo: ik heb voor Richard en Charlotte een picknick-tas gevuld en ze zijn samen naar een verlaten parkje gereden. Klapstoeltjes uit en lekker picknicken. Meisje vond het heerlijk!

Florian wil natuurlijk het liefste iets sportiefs doen maar voetballen en tennissen op de parkeerplaats kan hem niet genoeg bekoren. Waar hij ultiem blij van wordt is eten. Onze lekkerbek eet graag op niveau (ja echt, via groupon al twee keer naar een sterrenrestaurant geweest), het kindermenu laat hij doorgaans links liggen en bestelt met een strak gezicht een entrecote. Maar een goede vette bek van de Burger King loopt hij ook zeker niet voor weg. Dus gingen ze driven, en met de klapstoeltjes die nog van de picknick in de auto lagen installeerden ze zich aan een of ander lokaal slootje. Ook happy.

Hoe lang nog ga ik op dit soort ideeen komen? Ik merk dat de flair er wel wat uit raakt, het leven wordt routine en nee ik ben niet de persoon om het hele huis overhoop te halen om een knikkerbaan van boven naar beneden te maken. Ik hoef ook niet elke dag (glutenvrije) cake te maken. Ik hoef ook niet elke dag sushi te halen.

Ik zou graag gewoon weer even een wandelingetje maken om bij de manege naar mijn dochter te kijken. Ik zou graag weer mopperen over de scheenbeschermers en voetbalschoenen die ergens midden op de keukenvloer liggen. Ik wil zelfs weer gewoon gravel op mijn woonkamervloer hebben. Ik beloof dat ik over al die dingen niet meer zal mopperen als het zover is. Deze mega herkadering plaatst ons gewone leven in perspectief: het zijn echt de kleine dingen die het maken, en het zijn de kleine irritaties die er gewoon niet toe doen. Help me wel even herinneren tegen die tijd.

Enneh……delen jullie even leuke tips voor mij en voor de andere lezers? Wat voor uitjes kun je nog wél doen? Ik hoor het graag!

 

Tot morgen,

Cathelijne