Focus en stoffige trappen

We hebben er nu vier weken op zitten. Vier weken waarin ook onze schoonmaakster niet is geweest. Normaal ben ik niet te harden als na een paar dagen mijn huis ‘een rotzooi’ is, waar mijn kinderen zich dan verbaasd afvragen waar die rotzooi dan is. Nergens te vinden. Ik denk bij al die enkele sokken ofzo…. Ik krijg het dan op mijn heupen en ga mopperen over de schoenen die her en der slingeren, schooltassen halverwege de woonkamer, scheenbeschermers op de bank en ga zo maar door. En de keuken, nee echt, jeetje man kan íemand het broodbeleg ook weer terug leggen please!!!???

En na vier weken merk ik dat het me een heel stuk minder boeit. Flinke laag stof op de trap? Boeiend! De vloer al twee weken niet gedweild? Ernstig! En de keuken? Ja die wordt intensiever dan ooit gebruikt en op een of andere manier zie ik alleen maar de lol van al het lekkers dat ik in elkaar knutsel om toch het moraal hoog te houden. Dus waar ik normaal al ga gillen van wat te veel kruimels…. Deels zal het in mijn hoofd zitten, deels is ook de realiteit dat er gewoon geen scheenbeschermers kúnnen rondslingeren want ze worden niet gebruikt. Dito voor paardrijlaarzen, schooltassen en gymkleren. Ze kunnen ook niet kwijt raken, want niet in gebruik dus ik hoef ook een stuk minder te zoeken. En de was? Nee joh, ze lopen al een week in dezelfde joggingbroek.

Dus ik dacht, daar ga ik mooi een blogje over schrijven. Over dat ik me NIET meer erger aan rommel in het huis. Hahahha had ik ooit ergens NLP gedaan? Was daar iets met dat het brein geen ontkenning kan processen? Dat je NIET aan een roze olifant moet denken? Want je brein gaat dan acuut eerst een roze olifant voorstellen, ook als je het NIET wil. Dus alles wat je NIET wil doen, voelen, weten, ervaren, meemaken: daar gaat je aandacht in eerste instantie WEL naar toe.

En zo ontvouwde dit elementaire proces zich ook in mijn brein. Dus, terwijl ik, zoals elke ochtend, eerst even kopje thee en krantje haal, zoomde de vraag door mijn hoofd: hoe komt het toch dat ik me nu helemaal niet erger aan de troep? En mijn brein gaat meteen over op de stand: jeetje die trap kan eigenlijk echt niet. En gadver ik zou die keuken toch echt eens…….En waarom staan hier nog allemaal koffiekopjes? Whaaa. Ik kreeg direct antwoord op mijn vraag waarom ik me (gisteren) NIET ergerde aan de toestand van het huis. Omdat het gewoon een non-issue was. En nu is het ineens weer een issue geworden, lekker zo’n brein. Maar hé, als iets in een nacht de ene kant op kan veranderen, kan ik het nu toch ook weer lekker terugdraaien? Dat werkt met een heleboel dingen niet, maar hoe je met je stemming, met verandering, met je eigen perspectief omgaat, heb je dus wel degelijk in de hand. En kun je zelfs in een split second laten veranderen. Dus ik focus weer op de prachtige tulpen die op de eettafel staan. Op hoe gezellig de woonkamer er eigenlijk bij ligt, op dat knusse mini-yogastudiootje dat ik op mijn werkkamer er bij geknutseld heb en op mijn fijne blogje dat ik aan het tikken ben. En ik ontspan weer, en weet vrij zeker dat mijn aversie van schoonmaken het gaat winnen. We kunnen best zo nog een paar weken door!

Oh en als je het dan toch hebt over ‘het is maar waar je je op focust’……leuk filmpje:
https://youtu.be/qpPYdMs97eE

 

Tot morgen,
Cathelijne