Even pauze

Daar ben ik weer hoor! Ik houd enorm van schrijven, geeft me rust, doet me goed. En de reacties zijn ook heel fijn. En met vele dingen die leuk zijn, soms ook even niet. Dus merkte ik gisteren dat het een moetje was en dacht: mooi zo, even de pauzeknop indrukken.

Sowieso heb ik de pauze-knop teruggevonden in mijn dagelijks leven. Want nu we allemaal online werken, merkte ik dat het ook wel voor je het weet 24/7 door blijft gaan. En al is het allemaal leuk, leuk leuk, leuk…..mijn brein had ook behoefte aan even dom netflixen, een heeeeele lange powernap en vooral even niets moeten.

Onze jongste is al vanaf dat hij drie is helemaal weg van voetbal. En de keren dat hij een training heeft gemist zijn in 7 jaar op twee handjes te tellen. En heel soms heeft hij gewoon geen zin. Dat is zo uitzonderlijk dat ik dan echt niet ga zeggen: dan maak je maar zin. Kom op zeg, als iets zo je passie is en je wil even niet dan is dat vast heel erg goed voor je lijf. Natuurlijk beschermingsmechanisme. En wat zijn we gewend om dan smoesjes te verzinnen met elkaar. Gewoon een spijbeldag nemen is not done. Dan gaan we roepen dat we niet lekker zijn of andere smoezen. Nu generaliseer ik misschien teveel maar toch. Het concept komt je vast bekend voor.

Wat vond ik het dan ook gaaf dat ik van de school van de jongste de link naar dit artikel gestuurd kreeg. Relativeert mooi even al dat moeten. En ja het lijkt me frustrerend als je zeg maar een gemiddelde aardrijkskundeleraar bent en je ontdekt dat je leerlingen best oke zijn met een maand geen aardrijkskunde. Of nog erger, dat ze ook prima uit de stof komen zonder jouw hulp, gewoon omdat ze zelf aan het leren slaan. Maar misschien gaan we ook wel ontdekken dat heel veel mensen heel veel meer kunnen met heel veel minder (sociale) controle. Wie weet gaan we wel ontdekken dat al die regels in zorg en onderwijs misschien helemaal niet zo nodig zijn. Dat we met elkaar gewoon weer gaan doen waar we goed in zijn in plaats van overal een protocolletje voor maken.

En ik heb werkelijk een halve dag zitten dubben ‘of ik het kan maken’ om een dagje niet te schrijven. Djiezus! Alsof de wereld omvalt zonder mijn geinige stukjes! Dus nee ik was niet ziek, niet moe, niet gedemotiveerd. Ik ben dol op wat ik doe, maar had wel even ernstig de behoefte aan een pauze-dagje.

Doe je gewoon lekker zo af en toe mee?

 

Tot morgen!

Cathelijne