De wereld achter deur

Het is dag 18. Tenminste, gerekend vanaf het moment dat de scholen dicht gingen en voor de meeste mensen het leven radicaal veranderde. Voor mij is het al dag 40 ofzo, ik heb niet precies geteld. Maar bij de eerste signalen stopte mijn leven buiten de deur, bewust en eigen keuze. Oh, dat kan maar zo zielig klinken maar dat is het niet hoor! Ik vermaakte me al die tijd prima en nog steeds.

Maar in al die tijd ben ik misschien twee keer in een winkel geweest, even zoef zoef. Heb ik nog drie mensen live gezien, buiten mijn eigen gezin, en ik geloof dat ik ook met de auto de gemeentegrenzen niet over geweest ben. En dat doet me denken aan 16 jaar geleden. Toen lag ik een volle maand in het ziekenhuis, in bed. Dus de wereld was die kamer. En de verpleging grapte met mij mee: “nee joh er is na die deur niets hoor! Achter die deur gaat er zo een afgrond naar beneden, dus je mist niets.”

Onze oudste is vakkenvuller, we noemen hem onze vitale beroeper. Daar moet hij elke dienst die hij heeft weer om lachen: ‘werk-ze vitale beroeper!’ En elke keer als hij terugkomt plaag ik hem door vragen te stellen over ’the world outside’. En dan hoor ik: vandaag was alle groente/zuivel/diepvries op, of vandaag waren er veel/weinig/redelijk wat klanten en vandaag letten de klanten wel/niet op de afstanden. En aan de hand van zijn antwoorden maak ik me een beetje een beeld van de wereld, over hoe de hysterie qua hamsteren wat minder is geworden, over dat er bewustzijn ontstaan is dat afstand houden echt moet. En verder maken ze me gewoon lekker wijs dat er na onze voordeur alleen maar een gapende afgrond is dus dat ik niets mis.

En ik vind het prima, ik vermaak me zoals gezegd opperbest. Sterker nog ik heb het drukker dan ooit. De dagen vliegen voorbij. Maar stiekem ben ik dan toch wel nieuwsgierig. Niet naar het wereldnieuws maar naar gewone mensen nieuws. Hoe gaat het met jou? Ben je alleen, met velen of iets er tussenin? Werk je nog op locatie of thuis of helemaal niet? Vind je je partner nog leuk of kun je die nog meer dan je kinderen achter het behang plakken? Klim je van verveling tegen de muren op of niet (meer)? Ben je keihard aan het werk? Gestrest of ontspannen? Sport je nog? Ben je bang of vol vertrouwen? Heb jij zieken om je heen of ben je zelf ziek?

Ik ben namelijk niet zo’n wereldnieuws-mens, ik ben een mensen-mens. En dol op mensenverhalen. En ik weet heel zeker dat als jij me vertelt hoe het met je is, ik ook weer nieuwe gezichtspunten opdoe en leuke stukjes ga tikken

 

Tot morgen!

Cathelijne