Camping-gevoel

Picture this: het is nog vroeg, ik zit in pyjama de krant te lezen. Het is al mooi weer dus ik heb de tuindeuren al openstaan en hoor een kakofonie van vogeltjes. Heerlijk vind ik dat en ik realiseer me hoe veel lekkerder de wereld klinkt als ik vogels in plaats van auto’s hoor. Ik moet naar de wc, en onderweg er naartoe realiseer ik me dat ik de laatste keer zag dat de wc-rol leeg aan de houder hing (whaaa lekker hè dat niemand daar dan wat aan doet, herkenbaar?). Ik pak een wc-rol uit de voorraadkast en loop naar de wc. Ik loop niet ‘zomaar’ naar de wc. IK loop in pyjama, met een wc-rol onder de arm begeleid door het geluid van de vogeltjes van buiten naar de wc. En mijn brein vertelt mij plotseling iets heel anders, heel eventjes ben ik op de camping. Hahaha en dat voelde zo lekker en vrij!

Dat is dus wat je brein doet, als bepaalde prikkels zoals geur, beeld, een bepaalde gedachte, gevoel of een geluid sterk verbonden zijn met een bepaalde stemming roept zo’n prikkel die stemming dus ook op. Dus mijn brein zegt: pyjama + lopen + wc-rol + vogeltjes = camping = blij.

Dit is een stuk conditionering dat vanzelf is gegaan. Er is echt geen stemmetje in mijn hoofd geweest twintig jaar geleden dat op het moment dat ik op de camping naar de wc liep, zei: ga jij dit eens even opslaan als fijne herinnering, zodat je daar in corono-tijd wat aan hebt. Welnee! Dat is ontstaan. En die koppelingen ontstaan of klap boem in 1 keer als zo’n prikkel(combinatie) aan een heeeele sterke emotie is gekoppeld. Bijvoorbeeld een bepaald muziekje dat je hoorde tegelijk met dat je je geliefde voor het eerst zoende. Of dat je een ongeluk hebt gehad en bij het geluid van een sirene meteen helemaal in shock gaat. Maar er zijn ook vele conditioneringen die ontstaan daar langere tijd dezelfde prikkels met bijbehorende stemming. Zoals mijn camping dus.

Inmiddels vrij automatisch denk ik dan: hé wat leuk dat dit mij in deze stemming brengt, daar ga ik gebruik van maken! Niet dat ik nu dagelijks in pyjama met die wc-rol door huis ga banjeren hoor. Maar wel dat ik als ik die vogeltjes hoor weer aan dit vrije blije gevoel denk en BAM, dan is dat er ook in mijn lichaam. Je kunt conditionering gaan gebruiken om meer en langer in de stemming te zijn die goed voor je is. Dat helpt je brein te shapen, neuroplasticiteit heet dat. Ben je vaak in een bepaalde stemming, dan wordt je brein daar beter in. Dan is het alsof dat stemmings-pad zo bekend is voor je brein dat het uit luiheid lekker die stemming neemt.

Dus in deze tijden waarin de uiteenlopende stemmingen je om de oren vliegen, meer dan normaal, zou ik zeggen pleeg ook wat emotionele hygiëne. Als je je handen een paar keer per dag wast, was dan ook even je stemming. Weg met de haast, angst, geïrriteerdheid, afwezigheid, somberheid of weet ik veel wat meer. Pak jouw eigen camping-moment en voel vrijheid, liefde, enthousiasme, rust of wat dan ook jouw stemming mag zijn. Wentel je daar minstens net zo lang in als dat je je handen wast. En hé, je zult gaan zien dat jouw eigen camping-gevoel lekker inslijpt in jouw brein. Zolang het nog mooi weer is, pak ik mijn ‘camping-momentjes’. Daarna verzin ik lekker weer een nieuwe

Tot morgen,

Cathelijne

 

PS Wil je meer weten over neuroplasticiteit? Bekijk dan onderstaand filmpje